Liefde is ‘n werkwoord

Liefde is nie net ‘n selfstandinge naamwoord nie; dis ‘n werkwoord. Dis nie wat jy dink of voel nie; dis wat jy doen. Toe Moeder Teresa in 1948 in Kalkutta aankom, was een van die eerste dinge wat sy gedoen het om vyf straatkinders op te laai en hulle na haar ‘skool’ toe te bring. Voor die einde van die jaar het sy een-en-veertig studente gehad wat oor higiëne in haar klaskamer, wat in ‘n publieke park geleë was, geleer het.

Binne twee jaar het sy haar aandag daarop begin vestig om vir die sterwendes te sorg. ‘n Bedelaar wat sterwend op ‘n ashoop gevind is, is na haar toe gebring. Honger en lyding het hom in ‘n wesenlike geraamte verander. Moeder Teresa het hom huis toe gevat en in die bed gesit. Toe sy hom probeer was, het sy ontdek dat sy lyf met wurms oortrek was. Dele van sy vel het afgekom toe sy hom probeer bad het. Vir ‘n kort oomblik was die man by sy bewussyn en het hy vir haar gevra: ‘Hoekom doen jy dit?’ Moeder Teresa het met twee woorde, wat die kenmerk van haar lewe was, geantwoord: ‘Vir liefde!’

Besige mens, dis maklik om mense wat in jou pad staan om dinge gedoen te kry, as irritasies en ongerief te sien. Dis moeilik om bo jou selfgesentreerde gevoelens uit te rys en hulle lief te hê. Miskien dink jy dat hierdie nie ‘n belangrike saak is nie. Dink weer; die Bybel sê: ‘Geliefdes, laat ons aanhou om mekaar lief te hê, want liefde is van God afkomstig. Elkeen wat só liefhet, is uit God gebore en ken God persoonlik. Elkeen wat nie só liefhet nie, ken God nie persoonlik nie omdat God die liefde self is’ (vers 7-8 NLV).

Sielskos: Eseg 40:10-42:20; Luk 21:1-11; Ps 78:17-31; Spr 20:15-19